رگ پنهان رنگ ها...

" خیال می کنم دچار آن رگ پنهان رنگ ها هستم..."
رنگ، رنگ ها، رنگین کمان! سالهاست به فکر این رگ پنهانم! سنخیتی است برای من بین این رگ پنهان وخط سوم شمس تبریز، همان خطی که نه خود خواند و نه غیر او...
فکرم این است که شاید این رگ پنهان و آن خط سوم هر دو یک چیزند! همان خط بی رنگی که نقش زده تمام هستی را، همان خطی که مثل آب است برای همه چیز و منعکس می کند عکس آفرینش را در عمق وجودش، همان خط بی رنگی که بودنش را نمی توان به سادگی دید، اما بی بودش، هست نمی شود هیچ چیز و هیچ کس!
انگار عادتمان شده! هر چیز برایمان رنگی دارد و هر رنگ یادآور یک چیز است؛ مثلا آبی آسمان و سبزی جنگل؛ برف سپید و خون سرخ! و برای من، محرم، همیشه یادآور سه رنگ بوده
مشکی عزا
قرمزی خون
و سبزی حسین...
سالهاست اما که این سه رنگ حسینی پریده رنگ شده است و بی روح برایم! نمی دانم از کی بود و از کجا؟!
از وقتی دروغ ها با رنگ و رخ حسینی راست شدند و صف های طویل نذری با چربی قیمه ها و قرمه ها راه رسیدن به خدا؟! یا از وقتی ظالم خود را در لباس مظلوم نهان کرد و تمام عظمت حسین در کربلا فقط مقابله با بی آبی شد و شهادت با لبان تشنه!؟
نمی دانم! در سرزمینی که به زور چرب و چیل نذرها و دوپس دوپس های حسینی قلپ قلپ ظلم را در گلویمان فرو می کنند، یا به کمک فشن موهای گِل گرفته و شعار نویس های خون رنگ ماشین ها، شهامت مقابله با ظالم و گفتن حرف راست را در هیاهوی نعره های
" من روانیم
روانی حسین!..."
 و داد و فریادهای بی دلیلِ مثل آن خفه می کنند و شآن انسانی را به حد کَلب (سگ) حسین می دانند،  رنگ و رمقی برای سه رنگ حسینی باقی نیست!
اما محرم امسال؛ بی دلیل و با دلیل راهی یزد شدم! جایی که به آن حسینیه ی ایران می گویند. انتظارم زیاد نبود، گمانم نمی رفت در جو غبار گرفته ی سرزمینم هنوز هم جایی باشد که بتوان در آن محرم را جور دیگر دید.
از همان ابتدا تفاوت آغاز شد! قطار تهران- یزد، اتوبوسی بود و جای آنکه مستقیم به سمت مقصد حرکت کند، با چرخشی برعکس به سمت یزد می رفت! چینش تمام صندلی ها در قطار به گونه ای بود که گمان می کردی بازیگر فیلمی شده ای که دکمه ی بازگشت به عقبش را فشرده اند و تو با سرعتِ قطار به سمت گذشته در حرکتی! تمام مسافت ششصد و خورده ای کیلومتری تهران تا یزد را به عکس پیمودیم! این رجعت به گذشته مثل تونلی بود که ما را از ما جدا می کرد و به سرزمینی دیگر می برد، سرزمینی آن سوی رنگ های معمول و یکنواخت زندگیمان!...

تو کیستی؟؟

نويسنده: مهسا مشهدي عباسي

یوستین گوردر زاده 18اوت 1952نویسنده نروژی و معلم فلسفه است. عمده شهرت او به خاطر نگارش کتاب دنیای سوفی است. داستان در مورد دختری به نام سوفی است که در آستانه 15سالگی نامه های جالب و عجیب و رمز آلود و نوارهای ویدئویی از شخصی دریافت می کند که در آن ها سوالات جالبی از سوفی پرسیده می شود. مثلا

تو کیستی؟؟! 

جهان چگونه به وجود آمد؟!

و...